ابزار هدایت به بالای صفحه

ای عزیز ! چون قرآن ، نقاب ِ‌عزت از روی خود برگیرد و بُرقع(صورت بند) عظمت بر دارد  همه

بیماران ِ فراق ِ لقای خدا را - تبارک و تعالی - شفا دهد و جمله از درد ِ خود نجات یابند .

از مصطفی علیه السلام بشنو که گفت : القرآن هوَ الدَّواءُ . دریغا قرآن حَبلی(طناب) است

که طالب را می کِشد تا به مطلوب رساند . قرآن را بدین عالم فرستادند در کسوتِ حروف در

هر حرفی هزار هزار غمزه ی جان رُبا ،‌ تعبیه کردند ، آنگه این ندا در دادند :

وَ ذّکََِر فَإنَّ الذِّکری تنفَعُ المُومِنین . گفت : تو دام رسالت و دعوت بنِه ، آن کس که صیدِ ما

باشد ، دام ما خود داند و در بیگانگان مرا خود هیچ طمعی نیست . . .